Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και η Άβυσσος
Το κείμενο γράφτηκε από την Μυρσίνη Βερβέρη, μαθήτρια του 1ου ΓΕΛ ΡΑΦΗΝΑΣ στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus + "DAYLIGHTING RIVERS".
Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι ένα ποτάμι που διασχίζει την Πεντέλη, τον Γέρακα, την Παλλήνη, τα Σπάτα, το Πικέρμι, τη Ραφήνα και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα υδάτινα οικοσυστήματα της Ανατολικής Αττικής.
Εκτείνεται από την νότια πλαγιά του βουνού της Πεντέλης και την βορειοανατολική πλαγιά του Υμηττού, διασχίζοντας την πεδιάδα των Σπάτων και εκβάλει στην θάλασσα της Ραφήνας. Αποτελεί σημαντικό υγρότοπο της Ανατολικής Αττικής και ένα από τα ελάχιστα ρέματα που διατηρεί νερό όλο τον χρόνο. Η σημασία του για την ορνιθοπανίδα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έχουν καταγραφεί περισσότερα από 150 είδη πουλιών.
Στις όχθες του φυτρώνουν εκατοντάδες είδη δέντρων μεταξύ των αιωνόβια υδροχαρή όπως πλατάνια (Platanus) και ιτιές (Salix). Επίσης, μπορούμε να βρούμε καλαμιές (Phragmites australis), Τύφη (Typha latifolia) και άλλα φυτά και λουλούδια.
Το
πλούσιο αυτό οικοσύστημα του ρέματος λειτουργεί ευεργετικά για όλη την Ανατολική
Αττική και ιδιαίτερα για την πόλη της Ραφήνας, την πόλη μας. Η φυσική του
βλάστηση φιλτράρει τους ρύπους που παράνομα καταλήγουν στο ρέμα από τις τριγύρω
επιχειρήσεις προτού αυτοί φθάσουν στις παραλίες της Ραφήνας, φιλτράρει
σε μεγάλο βαθμό τους ατμοσφαιρικούς ρύπους από το λιμάνι και το αεροδρόμιο,
ρυθμίζει το κλίμα και ιδιαίτερα τη θερμοκρασία της περιοχής, σώζει την πόλη μας
από τις καταστροφικές πλημμύρες που πλήττουν περιοχές με μπαζωμένα ή καλυμμένα
ρέματα, λειτουργεί εκπαιδευτικά, αποτελεί καταφύγιο για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Παρόλα αυτά που μας προσφέρει το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ο δήμος και η περιφέρεια έχουν αποφασίσει να το τσιμεντοποιήσουν και να το μετατρέψουν ολοκληρωτικά σε ανοιχτό αγωγό ομβρίων υδάτων δήθεν για αντιπλημμυρικούς λόγους.
Η πραγματική αιτία,
όμως, είναι τα σχέδια επέκτασης του λιμανιού της Ραφήνας και. όπως έχει
ειπωθεί, και τα σχέδια για την επέκταση της Αττικής Οδού. Παρόλο που έχουν
πραγματοποιηθεί πολλές δράσεις ώστε να μην υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια δεν
έχουμε δει σπουδαία ανταπόκριση από την κοινότητα και ιδιαίτερα τον δήμο.
Αυτό, όμως, που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως δεν κινδυνεύει μόνο το οικοσύστημα του ρέματος αλλά και εμείς οι ίδιοι. Εστιάζουμε στο κέρδος και ξεχνάμε την αξία της μητέρας Γης που έχει καταντήσει ένας ζωντανός νεκρός.
Ένας λόγος παραπάνω για την προστασία αυτού του πελώριου αγαθού είναι η κλιματική αλλαγή και η κραυγές του πλανήτη για βοήθεια. Όσο συνεχίζουμε να καταστρέφουμε και να παραμελούμε το περιβάλλον, δυστυχώς, δεν θα μπορέσουμε να δούμε κάποια ανάκαμψη της κατάστασης. Θα αφανιστούμε στο τέλος και εμείς θα είμαστε υπαίτιοι για τον ίδιο μας τον αφανισμό.
Ξεχνάμε ότι αποτελούμε κομμάτι της γης με αποτέλεσμα να προσπαθούμε συνέχεια να την κυριαρχήσουμε και να της επιβληθούμε. Τι νομίζουμε ότι θα αποδείξουμε με αυτές μας τις πράξεις;
Πόσο μεγαλοδύναμοι πιστεύουμε ότι είμαστε; Τίποτα τελικά για τον άνθρωπο δεν έχει σημασία σε αυτόν τον κόσμο. Δεν τον ενδιαφέρουν τα ποτάμια και τα λουλούδια. Όλα χάνονται στην θολή αυτή ομίχλη που δημιούργησε η φωτιά του ήλιου με το φως του που διαπερνάει και μαχαιρώνει την Γη.
Η Γη αιμορραγεί.
Τελικά, όλα τα πρωινά του κόσμου είναι ίδια
Στεκόμαστε στην μέση ενός τυφώνα.
Το θέμα είναι πως δεν πρέπει να βυθιστούμε στην άβυσσο
για να αναγεννηθούμε.
Το κείμενο γράφτηκε από την Μυρσίνη Βερβέρη, μαθήτρια του 1ου ΓΕΛ ΡΑΦΗΝΑΣ στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus + "DAYLIGHTING RIVERS".
Να προσθέσουμε μόνο μια φράση από τον "Έφηβο" του Ντοστογιέβσκι:
"Τα πλάσματα αυτά που δεν αντιστέκονται είναι πάντα τα ίδια: ξέρουν πως η άβυσσος είναι μπροστά τους κι ωστόσο τρέχουν να πέσουν μέσα της".
