ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΟ ΙΛΙΣΣΟ

Μια διαφορετική μέρα από τις άλλες. 
Μια ομάδα δώδεκα μαθητών και έξι εκπαιδευτικών αναζητεί έναν χαμένο ποταμό που τον λένε Ιλισσό.

Κάτω από πολύβοους δρόμους κυλά σήμερα ένα ποτάμι που κάποτε λατρευόταν ως Θεός .
Ότι απέμεινε από το πάλαι ποτέ ιερό ποτάμι κυλά σήμερα σε άθλιους τσιμεντένιους αγωγούς.
Τραμ, αυτοκίνητα, φορτηγά, άνθρωποι ποδοπατούν καθημερινά τον Ιλισσό της Μνήμης και της Ιστορίας.

 Το διαχρονικό έγκλημα του Ιωάννη Μεταξά και του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν παραγράφεται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Οι φωνές του Πικιώνη, του Καμπούρογλου και όλων όσων αγωνίστηκαν ενάντια στο έγκλημα δεν εισακούστηκαν ποτέ.

Υπάρχει δυνατότητα να ξαναδεί κάποτε το ποτάμι το φως του ήλιου;
Και, όμως, υπάρχει.
Ένας πολυετής αγώνας ανθρώπων πασχίζει να δικαιώσει τη χαμένη Μνήμη.
Όλα είναι θέμα του μυαλού.
Μυαλά που σκέφτονται, μυαλά που δεν σκέφτονται ....
Ανθρώπινα τα λάθη και τα πάθη ....
Το ζητούμενο παραμένει πάντα η διόρθωση του λάθους. 

 Χθες Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018 ξεκινήσαμε να βρούμε τιο απέμεινε από τον Ιλισσό.
Ξεκινώντας από το Καλλιμάρμαρο ανεβήκαμε τα σκαλιά της οδού Άγρας.
Πρώτη στάση: Άγρας 20, στο τελευταίο σπίτι του Γιώργου Σεφέρη.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε μέσα από το Μετς προς την οδό Αρδητού, που αποτελεί τμήμα της αλλοτινής υδάτινης κοίτης του ποταμού Ιλισσού.

  

  Στον Ναό της Αγροτέρας Αθηνάς θα συναντήσουμε τον αρχιτέκτονα Ιωσήφ Εφραιμίδη, έναν άνθρωπο που παλεύει χρόνια για την ανάδειξη του Ιερού Τόπου της Άγρας.
Εδώ βρίσκονται μεταξύ άλλων ότι απέμεινε από τον Ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδoς  του 5ου αιώνα π.Χ. και του Ναού του Μειλιχίου Διός του 4ου αιώνα π.Χ.
Ο Ιωσήφ Εφραιμίδης μας έκανε μία εξαιρετική ξενάγηση για την οποία θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση.
Το σημαντικό εδώ, όπως μας τόνισε ο Ιωσήφ Ευφραιμίδης, είναι η θέση, ο τόπος των ιερών δίπλα στο ποτάμι του Ιλισσού.

Ο Ιλισσός μας περιμένει δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής.
Εκεί συναντάμε το τμήμα της κοίτης του όπως διαμορφώθηκε από τις απίστευτες και ανίερες περιβαλλοντικές επεμβάσεις των δεκαετιών του '30, του '50 και του '60.

Εκεί κάτω από το δρόμο στέκει ακόμα η γέφυρα που κατασκευάστηκε επί Όθωνος για να μπορούν  οι άνθρωποι να πηγαίνουν προς το Πρώτο Νεκροταφείο.
Σκηνές απείρου κάλους ενός ακόμα μοναδικού νεοελληνικού παραλογισμού.

Λίγο μετά θα πλύνουμε τα χέρια μας με το νερό της Πηγής της Καλλιρόης που συνεχίζει ακόμα να τρέχει κόντρα στην αέναη ανθρώπινη βλακεία.
Και θα ξαποστάσουμε για λίγο στη σκιά ενός τεράστιου πλάτανου.
Το δέντρο είναι πραγματικά μοναδικό.
Ένας περήφανος πλάτανος.
Κάποιοι λένε πως μπορεί να είναι ο πλάτανος που αναφέρεται στο έργο του Πλάτωνα "Φαίδρος".
Αυτό δεν έχει τόση σημασία.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να κλείσει κάποιος τα μάτια και να φανταστεί πως θα ήταν εδώ κάποτε το μέρος αυτό.
Ένας τόπος ειδυλιαλός που περιγράφεται στο περίφημο έργο του Πλάτωνα.

  
 Τα παιδιά και οι μεγάλοι θα σταθούν κάτω από τον πλάτανο.
Κάποιοι θα καθίσουν πάνω στα κλαδιά του.
Και ο Θεμιστοκλής θα διαβάσει μικρά αποσπάσματα από τον "Φαίδρο" που τον πήραμε από την Δανειστική Βιβλιοθήκη του σχολείου μας .....

Απλά, όμορφα πράγματα....
Βιώματα κάτω από τον πλάτανο....
Δίπλα στην κοίτη του Ιλισσού .... 

Ευχαριστούμε Ιωσήφ, Γεωργία, Λαμπρινή, Τσαντίπ, Γιάννη, Μαριάννα, Ιωάννα, Φιλίππα, Τάσο, Μάρω, Γιώργο, Βασιλική, Θεμιστοκλή, Αγγελική, Τάσο, Έλλη, Αντώνη, Ανδρέα. 

Ας κλείσουμε με του στίχους του τραγουδιού "Ιλισσός" του Γιώργου Εμιρζά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Το τραγούδι ακουγόταν στην ταινία "Ο Δράκος" του Νίκου Κούνδουρου (1955-1956).
Το τραγούδι ερμήνευσε για πρώτη φορά η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου.
  

"Πώς τον λεν, πώς τον λεν τον ποταμό; Ιλισσό, Ιλισσό. Να σου πω το μικρό μου μυστικό. Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ"