H MΥΣΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ

Οι παπαρούνες άνθισαν νωρίς φέτος στη Ραφήνα.
Σαν από αντίδραση της Φύσης σε ότι τρομαχτικό έλαβε χώρα σε τούτο τον τόπο το περασμένο καλοκαίρι.
Η πυρκαγιά του Ιουλίου του 2018 έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα τη μικρή μας πόλη.
Τα θύματα ήταν πολλά.
Φριχτοί θάνατοι που ζητούν μάταια μια δικαίωση.
Τραύματα ανεπούλωτα στις ψυχές των ανθρώπων.
Μια βιβλική καταστροφή της Φύσης.

Το Μπλε Λιμανάκι πριν και τώρα ...

Έχουν περάσει πάνω από επτά μήνες από εκείνη τη νύχτα.
Η Φύση έχει πονέσει πολύ όλους αυτούς τους μήνες.
Για το περιβάλλον της Ραφήνας ο Γολγοθάς ξεκίνησε από εκείνη τη νύχτα και συνεχίζεται ....
Μια πονεμένη ιστορία.
Από τις πρώτες ημέρες μετά την πυρκαγιά η Φύση είχε ξεκινήσει τη διαδικασία της Αναγέννησης.
Τα σχίνα και τα πουρνάρια είχαν πετάξει νέους βλαστούς και φύλλα από υπόγειους οφθαλμούς που δεν είχαν πάθει τίποτα από την πυρκαγιά.

Οι παρακάτω εικόνες με τα σχίνα και τα πουρνάρια τραβήχτηκαν στις 18 Αυγούστου 2018 στον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας.

  

Λίγους μετά μετά, στα τέλη Οκτωβρίου 2018, συνεργεία ξερίζωσαν ό,τι είχε φυτρώσει.
Υπό το πρίσμα μιας ακατανόητης λογικής ξεριζώθηκε ότι είχε φυτρώσει.
Λογικά η ενέργεια έγινε υπό τις οδηγίες του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας.

Η παρακάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 3 Μαρτίου 2019 στον Άγιο Νικόλαο.
Τα σχίνα που βλάστησαν τον Αύγουστο ξεριζώθηκαν και κάποια νέα σχίνα, πολύ λιγότερα σε αριθμό, ξαναβλάστησαν στο διάστημα μεταξύ Νοεμβρίου 2018-Μαρτίου 2019.

Οι απορίες είναι πολλές.
Η Φύση πληγώνεται και ξαναπληγώνεται.
Tα λουλουδάκια της Malcolmia σπάζουν για λίγο τη γκρίζα μονοτονία.

Ζητείται Ελπίς για τη Φύση της Ραφήνας...
Ζητείται Ελπίς για τον Άνθρωπο... 
Ζητείται Ελπίς ....

Ο θαλασσόκεδρος του Αγίου Νικολάου γλύτωσε από τη λαίλαπα της πυρκαγιάς.
Μοιάζει να στέλνει και αυτός το δικό του μήνυμα ελπίδας.

Αφήστε τη Φύση ελεύθερη.
Σταταμήστε να πληγώνετε τη Φύση.
Για τη Φύση της Ραφήνας οι πληγές δεν έχουν τέλος.

   
Ας κλείσουμε τούτη τη μικρή αναφορά στη Φύση της Ραφήνας με ένα μικρό απόσπασμα από το αντιπολεμικό  
βιβλίο "Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ" του Στρατή Μυριβήλη

"Η Μυστική παπαρούνα"

"Από δω το θέαμα θα 'ναι πιο όμορφο. Τώρα το κρυμμένο ποτάμι ακούγεται καλύτερα όπως φωνάζει μακριά, μες από τη βαθιά κοίτη του. Θέλω να βγάλω το κεφάλι ψηλά από το προπέτασμα, να ιδώ πέρα. Αν μπορούσα μάλιστα θα καβαλίκευα το χαράκωμα. Ακουμπώ το μπαστούνι στο τοίχωμα, σηκώνουμαι στη μύτη της αρβύλας του γερού μου ποδιού και γαντζώνω τα δάχτυλα στους γεώσακους που 'ναι πάνω πάνω. Ένας απ' αυτούς λιώνει με μιας κι αδειάζει τον άμμο του πάνω μου. Λοιπόν τότες έγινε μιαν αποκάλυψη! Μόλις ξεφούσκωσε αυτό το σακί, χαμήλωσε η καμπούρα του και ξεσκέπασε στα μάτια μου μια μικρήν ευτυχία. Αχ, μου 'καμε τόσο καλό στην ψυχή, λίγο ακόμα και θα πατούσα μια τσιριξιά χαράς.

Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.

Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι έναν κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει κι αυτός. Και θα 'ναι δυο λουλούδια τότες! Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου. Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής".

Το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα "Daylighting Rivers" που έχει αναλάβει το σχολείο μαςστα πλαίσια του Erasmus+ θα επικεντρωθεί από τα μέσα Μαρτίου και μετά στην αναγέννηση της Φύσης μετά την πυρκαγιά του Ιουλίου 2018 και τις δυσκολίες που αυτή αντιμετωπίζει.